Zwani oni byli " Łowcami przygód" lub " pomocnymi duszyczkami" ( w zależności od wykonywanego zadania), a na imię mieli :
Na drzewie już z daleka było widać dziuplę i to właśnie tam chowali swoje skarby. Codziennie spotykały ich nowe przygody, odkrywali nowe tajemnice i byli coraz mądrzejsi.
Pewnego dnia, kiedy Bolek przyszedł po Tereskę do szkoły, dziewczynka zapomniała drugiego śniadania.
Mama widząc pozostawione na biurku kanapki, wychyliła się przez okno i chcąc zawołać dzieci, aby wróciły krzyknęła :
" Hej wieżaki ! Tereska ! Bolek !
chodźcie jeszcze na chwilę !!! "
Nazwa wymyślona przez mamę Tereski, bardzo przypadła dzieciom do gustu i idą do szkoły Bolek układał rymowanki o " wieżakach ".
W pewnym momencie chłopiec krzykną :
"Wieżaki Cudaki - to jest to ! "
Nie minęła chwila i już nazwa spodobała się jego przyjaciółce, a także kolegom i koleżankom ze szkoły.
W taki sposób mali uczniowie stworzyli coś W I E L K I E G O, grópę odkrywców
podejmujących trudne wyzwania i pomocnych wszystkim w każdej sytuacji.
Tereska i Bolek odkryli nowych przyjaciół i utworzyli wspaniały, braterski krąg.
Wieżaki, o których mowa, to dzieci takie jak my i tak samo będziemy rozwiązywać zagadki, odkrywać nowe miejsca i wszystkim pomagać.
Jesteśmy gotowi, alby kontynuować dzieło Tereski i Bolka ...